De honingbijen hebben het zwaar gehad deze winter, en niet alleen bij ons helaas …
Wij verloren twee grote sterke volken, oorzaak onbekend. Er zat nog heel veel voedsel in de ramen verder waren de kasten leeg en lagen de bodems bezaaid met dode bijen. Zo treurig.
Het resterende volk is erg uitgedund maar heeft overleefd: gelukkig staan de fruitbomen nu in volle bloei en warmt het flink op, goede omstandigheden om aan te sterken. Wij hopen dat er snel heel veel jonge bijtjes te zien zullen zijn.
De bomen en struiken die wij vorige lente hebben geplant om de leefomgeving voor wilde bijen te versterken doen het prima. Ook de mispels, kweeperen en moerbeibomen staan er prachtig bij ondanks de erbarmelijk slechte grond en hun bloesem trekt veel miniscule bijtjes en andere insecten die het in het jonge struikgewas rond de bosakker kennelijk goed naar hun zin hebben! Ondertussen zien wij ook al allerlei soorten vlinders rondfladderen en is het de hele dag een gekwetter en gekwinkeleer van jewelste. Veel verschillende vogeltjes maken zich klaar om een nestje te gaan bouwen. Maar ook een minder blije constatering: ‘onze’ zwaluwen zijn niet teruggekomen naar hun vaste broedplaatsen.
Is dat nu “zoals het nu eenmaal gaat” in de natuur of een teken dat gaat zij onherroepelijk ten onder aan de menselijke vlijt…
